کد مطلب:275319 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:276
امام حسن عسکری
نام مبارك: حسن، لقب: عسكری، كنیه: ابومحمد، نام پدر: حضرت هادی علیه السلام، نام مادر: حدیثه / سوسن / سلیل، تاریخ تولد: دوشنبه 8 ربیع الثانی / ربیع الاخر سال 232 / 231 هجری، محل تولد: مدینه منوره، مدت زندگانی: 28 سال و 2 ماه، مدت امامت: 6 سال، محل شهادت: سامرا (سر من رای)، تاریخ شهادت: جمعه 8 ربیع الاول سال 260 هجری، نوع شهادت: مسمومیت، نام قاتل: معتمد خلیفه عباسی، مرقد مطهر: سامرا، زیارت مخصوص آن حضرت روز پنج شنبه می باشد. حدثنا موسی بن جعفر بن وهب البغدادی، قال: سمعت ابا محمد الحسن بن علی علیه السلام یقول: كانی بكم و قد اختلفتم بعدی فی الخلف منی، اما ان المقر بالائمه بعد رسول الله صلی الله علیه و آله المنكر لولدی كمن اقر بنبوه جمیع انبیاء الله و رسله، ثم انكر نبوه رسول الله صلی الله علیه و آله، و المنكر لرسول الله كمن انكر جمیع انبیاء الله، لان طاعه آخرنا كطاعه اولنا، و المنكر لاخرنا كالمنكر لاولنا، اما ان لولدی غیبه یرتاب فیها الناس، الا من عصمه الله عز و جل. [1] امام حسن عسكری علیه السلام به موسی بن جعفر بغدادی فرمودند: گویا شما را می بینم كه در جانشین من اختلاف نموده اید. ولی آگاه باشید هر كس به امامهای بعد از پیامبر ایمان داشته باشد اما امامت فرزند مرا منكر شود مانند كسی است كه نبوت تمام پیغمبران را قبول كند ولی پیامبری محمد صلی الله علیه و آله را انكار نماید. در صورتی كه منكر آن حضرت
[ صفحه 43]
مانند كسی است كه تمام پیامبران را انكار كند، زیرا اطاعت آخرین امام ما مثل اطاعت اولین امام ماست. پس هر كس آخرین فرد ما را انكار كند مانند كسی است كه اولین امام را انكار كرده است. بدانید كه غیبت فرزندم به قدری طولانی می شود كه مردم به شك می افتند، مگر افرادی كه خدا ایمانشان را نگهداری كند.
[ صفحه 44]
[ صفحه 43]
مانند كسی است كه تمام پیامبران را انكار كند، زیرا اطاعت آخرین امام ما مثل اطاعت اولین امام ماست. پس هر كس آخرین فرد ما را انكار كند مانند كسی است كه اولین امام را انكار كرده است. بدانید كه غیبت فرزندم به قدری طولانی می شود كه مردم به شك می افتند، مگر افرادی كه خدا ایمانشان را نگهداری كند.
[ صفحه 44]
[1] كمال الدين، ج 2: ص 409، كفايه الاثر، ص 291، اعلام الوري، ص 414، كشف الغمه، ج 3: صص 318 - 317، اثبات الهداه، ج 3: ص 482 / ح 188، حليه الابرار، ج 3: ص 552، بحار الانوار، ج 51: ص 160 / ح 6.